Όπως έχω πληροφορηθεί, η παρακάτω ιστορία-ανέκδοτο έχει ιστορία 62 χρόνων και βάλε. Για το συγκεκριμένο θέμα, μας διαβεβαίωσε πριν 3 χρόνια ακριβώς..

Αγαπητοί μου φίλοι. Όπως έχω πληροφορηθεί, η παρακάτω ιστορία-ανέκδοτο έχει ιστορία 62 χρόνων και βάλε. Για το συγκεκριμένο θέμα, μας διαβεβαίωσε πριν 3 χρόνια ακριβώς ένας ηλικιωμένος κύριος, φανατικός επισκέπτης στο «Γελαστό Χειλάκι».

Παρ' όλο που εγώ είχα εις γνώση μου την ιστορία, με μια άλλη παραλλαγή του ονόματος του πρωταγωνιστή, ήτοι Στίκι-στίκι-στάμπονο-σορόπο-ένι-πίρι-πίσκι-ίσκι-νόπις-ίσκι-πόπις-ίσκι-ντόπις -ντόμινο, υιοθέτησα στις μετέπειτα δημοσιεύσεις μου την παραλλαγή που πρότεινε ο συμπαθέστατος ηλικιωμένος φίλος μας, από σεβασμό απέναντι στη μακρόχρονη ιστορία της διήγησης του, αλλά και στο ότι στο σύνολό της η ιστορία του ήταν σαφώς πληρέστερη της δικής μου.

Για να πω την αλήθεια όμως, η αλλαγή αυτή μου στοίχισε λιγάκι συναισθηματικά διότι αυτή την παραλλαγή την ήξερα από πέντε χρονών, από τότε που μου την διηγείτο ο πατέρας μου. Ε, τι να κάνουμε όμως!

Εννοείται βέβαια, ότι το όνομα του πρωταγωνιστή, πρέπει να το μάθετε όλοι απ' έξω, γιατί αλλιώς δεν θα μπορείτε να διηγηθείτε την ιστορία με επιτυχία στους φίλους, στις παρέες σας και στα παιδιά σας.

Δε θέλω όμως να σας ζαλίσω άλλο. Σας αφήνω να την απολαύσετε..

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα νιόπαντρο ζεύγος Κινέζων οι οποίοι έκαναν ένα παιδί. Αυτό το παιδάκι, την τρίτη μέρα αρρώστησε και οι γονείς κάλεσαν τους προύχοντες του χωριού για να δώσουν στο παιδί το όνομα ενός μεγάλου ανδρός της Κίνας, αφού πίστευαν πως αυτό θα του έφερνε καλοτυχία στη ζωή του. Έτσι λοιπόν, το παιδί το ονόμασαν: «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο».

Δύο χρόνια μετά τη γέννηση του «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» το ζεύγος γέννησε και δεύτερο παιδί. Πάλι οι γονείς κάλεσαν τους προύχοντες οι οποίοι έδωσαν και στο νεώτερο τέκνο το όνομα ενός άλλου μεγάλου ανδρός της Κίνας. Τον βάφτισαν «Πο».

Μια μέρα ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» και ο «Πο» δανείστηκαν από τον γείτονα τους μια μπάλα για να παίξουν.

Πετάει ο «Πο» την μπάλα στον «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» και ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» πετάει την μπάλα στον «Πο».

Ο «Πο» ξαναπετάει την μπάλα στον «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» και αυτός την ξαναπετάει στον «Πο». Ο «Πο» ξαναπετάει την μπάλα στον «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» και αυτός την ξαναπετάει προς τον «Πο» αλλά βάζει περισσότερη δύναμη έτσι και η μπάλα πέφτει στο πηγάδι.

«Τι θα κάνουμε;» είπε ο «Πο». Η μπάλα είναι ξένη και θα πρέπει να την επιστρέψουμε. Κάποιος πρέπει να κατέβει να την πάρει. Κατέβα εσύ, «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο», γιατί εσύ ξέρεις κολύμπι, εγώ δεν ξέρω.

Κατέβηκε λοιπόν ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» αλλά το πηγάδι ήταν πολύ στενό και όταν έφτασε κάτω διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να κουνήσει τα χέρια του για να επιπλεύσει και έτσι κινδύνευε να πνιγεί. Ο «Πο» βλέποντας την κατάσταση έτρεξε να ειδοποιήσει τη μητέρα του.

Πο: Μαμά ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» κατέβηκε στο πηγάδι να πιάσει τη μπάλα και κινδυνεύει να πνιγεί.

Μαμά: Μην ανησυχείς ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» ξέρει κολύμπι.

Πο: Ναι αλλά το μέρος είναι στενό και δεν μπορεί ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» να κουνήσει τα χέρια του.

Μαμά: Τι, το μέρος είναι στενό και δεν μπορεί ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» να κουνήσει τα χέρια του; Γρήγορα να το πούμε στον μπαμπά. Πάνε στον μπαμπά.

Πο: Μπαμπά ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» κατέβηκε στο πηγάδι να πιάσει τη μπάλα και κινδυνεύει να πνιγεί.

Μπαμπάς: Μην ανησυχείς ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» ξέρει κολύμπι.

Πο: Ναι αλλά το μέρος είναι στενό και δεν μπορεί ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» να κουνήσει τα χέρια του.

Μπαμπάς: Τι, το μέρος είναι στενό και δεν μπορεί ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» να κουνήσει τα χέρια του; Πάμε γρήγορα να τον βγάλουμε.

Τρέχουν στο πηγάδι, φτάνει πρώτος ο «Πο» και φωνάζει: «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο», «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο», «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο».

Αλλά πού να απαντήσει ο «Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια -ρεμισντό-μιντόμι-ντόμινο» αφού είχε ήδη πνιγεί.

THE END

(Πολύ κρύες μου φαίνονται αυτές οι κινέζικες ιστοριούλες βρε παιδάκι μου..) :-)