Έχω τσακωθεί με τον δικό μου, δεν με έχει πάρει τηλ. 4 μέρες τώρα.

Μπορεί να φταίει ότι μετά τον καυγά τον ξύπνησα στις 3 τα μεσάνυχτα να του πω να έρθει να πάρει τα πράγματα του, όχι ρούχα , οδοντόβουρτσες κ.τ.λ.,( δεν είχε φτάσει τοοοσο μακριά η σχέση μας), κάτι αλεν, διαβρωτικό μπογιάς, μια ντάνα ‘ΡΟΜΑΝΤΖΟ’ του ’80 και άλλα τέτοια , και αυτός το’ κανε!.. Τα μάζεψε έξω από την πόρτα μου όπου και άφησε μαζί με κάτι δικά μου πράγματα και 8 τριαντάφυλλα..- τώρα αυτό ήταν καλό η κακό; Είμαι λοιπόν θυμωμένη, πληγωμένη, απορημένη… και πάω στο Super Market, το φτηνό, το γερμανικό αυτό με τις ουρές συνταξιούχων, αλλοδαπών, ανέργων και.. χωρισμένων (ας το πάρω απόφαση) στα ταμεία, (σε ασπρόμαυρο θα μπορούσε να ‘παίξει’ στην ‘Μηχανή του χρόνου.. Σαν σήμερα… σκηνή από συσσίτιο στην κατοχή’ και ενώ έχω πια φτάσει να αδειάζω το καλαθάκι μου στον κυλιόμενο πάγκο, με ερωτάει η γιαγιά που είναι στην ουρά 2 γιαγιάδες πιο πίσω από ‘μενα:

- Μήπως μπορείτε να μου πιάσετε έναν καφέ; (Αυτούς στα καλαθάκια μπροστά από τους κυλιόμενους πάγκους.)

Παραβλέπω το γεγονός ότι σε λίγο οι καφέδες θα είναι μπροστά της η έστω ότι αυτή θα είναι μπροστά στους καφέδες και, όσο ευγενικά μου βγαίνει, ρωτώ:

-Τον κουπατο η τον σκούρο; (Τι Να σημαίνουν τα τριαντάφυλλα? Καλό η κακό;)

-Εε;

-….Τ ο ν Κ Ο Υ Π Α Τ Ο Η Τ Ο Ν Σ Κ Ο Υ Ο Υ Ρ Ο ;; ( Πέσαμε και σε κουφή!)

- Εε;

Αναλαμβάνει διερμηνέας μια ενδιάμεση γιαγιά με λιγότερο κερί στα αυτιά:

-Τον Α Σ Π Ρ Ο η τον σκούρο; ( !!!)

- Τον πράσινο. (!!!)

- ..( Δεν έχει πράσινο, τι της δίνεις τώρα ;) ..( Πάρε τον κουπατο, αυτόν πίνω κι εγώ..)

Η διερμηνέας της τον περνάει. Αυτή δεν τον θέλει, θέλει τον άλλον. Τα νεύρα μου κουρέλι. ( Καλό η κακό τα τριαντάφυλλα ..;).ε, στο μεταξύ, , η γιαγιά είναι ήδη δίπλα στους καφέδες (το αναμενόμενο) και τον αλλάζει. Εγώ προσπαθώ να ηρεμήσω χωρίς επιτυχία (..καλό η κακό τα… ) και τότε, παππούς ψηλός και κοτσονάτος που είτε επειδή τέλειωσε με το ‘συσσίτιο’ και φεύγει είτε γιατί και αυτός άφησε τριαντάφυλλα στην πόρτα κάποιας γιαγιάς πρόσφατα και ακόμα δεν έχει νέα της, πιάνει το τραγουδάκι:

-.’.Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου…‘

…Κι ήρθε και μέλωσε η ψυχή μου, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ, και θυμήθηκα πόσο τυχερή είμαι που ζω σε αυτόν τον τόπο με τις υπέροχες, λίγο κουφές γιαγιάδες, τους λεβέντες καλλίφωνους γέρους, τους αλλοδαπούς, τους ανέργους, και τον καλό μου που όταν τον χωρίζω αφήνει στην πόρτα μου τριαντάφυλλα..

(Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι: τραγουδαρα του ΖΑΜΠΕΤΑ που το τραγούδησαν πολλοί άλλα κανένας σαν τον ΚΟΚΚΟΤΑ! Άντε ίσως ο ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ..)